λιοντάριν

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm) επεξεργασία

Ετυμολογία επεξεργασία

λιοντάριν < λεοντάριν με συνίζηση ([i] + φωνήεν αντί [e] + φωνήεν) για αποφυγή της χασμωδίας (το φαινόμενο, σπάνιο στους αιώνες 11-14, αλλά συχνότερο σε μεταγενέστερους)^[1]

Ουσιαστικό επεξεργασία

λιοντάριν ουδέτερο

άλλη μορφή του λεοντάριν
άλλες μορφές: λιοντάρι, λοντάρι

Κλιτικοί τύποι επεξεργασία

λιοντάρια (πληθυντικός)

στην κρητική λογοτεχνία:

λιονταριοῦ (γενική ενικού)
τῶ(ν) λιονταριῶ (γενική πληθυντικού)

Σύνθετα επεξεργασία

με λιονταρ-

Συγγενικά επεξεργασία

λίοντας / λιόντας < λέων
→ δείτε τις λέξεις λεοντάριν και λέων για θέματα λεονταρ-, λεοντο-

Αναφορές επεξεργασία

↑ The Cambridge Grammar of Medieval and Early Modern Greek. (2019) [Η Γραμματική του Κέμπριτζ για τα μεσαιωνικά και πρώιμα νέα ελληνικά] (στα αγγλικά) Των David Holton, Geoffrey Horrocks, Marjolijne Janssen, Tina Lendari, Io Manolessou & Notis Toufexis. Cambridge University Press. 4 τόμοι. DOI - εισαγωγή σελ.102:
※ Another indication of synizesis is the substitution of /i/ + V for /e/ + V, as in EMedG.^{Early Mordern Greek} This is rare in the 11th to 14th c., but becomes much more frequent in later texts:
Μια ακόμη ένδειξη συνίζησης είναι η αντικατάσταση του /i/ + φωνήεν για το /e/ + φωνήεν, όπως στην πρώιμη νεοελληνική. Αυτό είναι σπάνιο στους αιώνες 11 ως 15, αλλά γίνεται πολύ πιο συχνό σε μεταγενέστερα κείμενα.

Πηγές επεξεργασία

λιοντάριν - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

[1] The Cambridge Grammar of Medieval and Early Modern Greek. (2019) [Η Γραμματική του Κέμπριτζ για τα μεσαιωνικά και πρώιμα νέα ελληνικά] (στα αγγλικά) Των David Holton, Geoffrey Horrocks, Marjolijne Janssen, Tina Lendari, Io Manolessou & Notis Toufexis. Cambridge University Press. 4 τόμοι. DOI - εισαγωγή σελ.102:
※ Another indication of synizesis is the substitution of /i/ + V for /e/ + V, as in EMedG.^{Early Mordern Greek} This is rare in the 11th to 14th c., but becomes much more frequent in later texts:
Μια ακόμη ένδειξη συνίζησης είναι η αντικατάσταση του /i/ + φωνήεν για το /e/ + φωνήεν, όπως στην πρώιμη νεοελληνική. Αυτό είναι σπάνιο στους αιώνες 11 ως 15, αλλά γίνεται πολύ πιο συχνό σε μεταγενέστερα κείμενα.

[1]