κραδίη

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κραδίη < κέαρ - κῆρ

Ουσιαστικό

κραδίη θηλυκό (& καρδίη στον Όμηρο & καρδία)

• ιωνικός και ποιητικός επικός τύπος του καρδία

  «τέτλαθι δή, κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης»: Βάστα καρδιά μου! που κάποτ' άλλα πιο σκυλίσια εβάσταξες (Όμηρος. Ὀδύσσεια, υ-20, 18)

  Σκηνή: Εσωτερικός μονόλογος του Οδυσσέα. Μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο, συγκρατεί τον εαυτό του αναβάλλοντας την τιμωρία των μνηστήρων. Δείτε τέτλαθι κραδίη.

Αναφορές

• κραδίη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.