κουτρουλευτός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κουτρουλευτός < κουτρουλευ(ω) + -τός

Επίθετο

κουτρουλευτός

• (κρητική λογοτεχνία) κουρεμένος

  ※ 16ος/17ος αιώνας ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος/Δ, στίχ. 476 (στίχοι 475-476)

  Κ' η κεφαλή, που σ' ομορφιάν ποθές δεν είχε ταίρι,
  κουτρουλευτήν την ήφηκεν το αλύπητο μαχαίρι.

Κλιτικοί τύποι

• κουτρουλευτήν (αιτιατική ενικού)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη κουτρουλεύω

Πηγές

• κουτρουλευτός -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ. 350, Τόμος Η΄ --Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.