καφᾶς

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καφᾶς < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική قفا (kafa) < αραβική قَفًا (qafan, σβέρκος)

Ουσιαστικό

καφᾶς αρσενικό (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

• (ανατομία) σβέρκος

  ※  17ος αιώνας Μάρκος-Αντωνίος Φώσκολος, Φορτουνάτος, έμμετρη κωμωδία, Πράξη Δ', στίχ. 407 (405-407) @anemi.lib.uoc.gr

  καὶ τοτεσὰ ξυρίζεσαι καὶ βάνεις τὸ μαντέλλο
  αὐτόνο, ὁπού ’καμες ὀψές, κι' ἂ δὲ τςὶ ἀρέσῃς θέλω
  τὰ μάτια μου ἀποὺ τὸ καφᾶ ὀπίσω νὰ μοῦ βγάλῃς.

  Φώσκολος, Μάρκος Αντώνιος,1597-1662, Φορτουνάτος :Κωμωδία ανέκδοτος /Μάρκου Αντωνίου Φώσκολου, το πρώτον εκ του αυτόγραφου του ποιητού εκδιδομένη υπό Στεφ. Ξανθουδίδου, εκδόσεις: ¨Ελευθερουδάκης¨, Αθήνα 1922, σελ. 149.

Κλιτικοί τύποι

• καφᾶ (αιτιατική ενικού)

Πηγές

• καφᾶς -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ.124, Τόμος 8 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.