θεληματάριος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θεληματάριος < θεληματ- (θέλημα) + λατινική -arius, παρόμοιο με voluntarius

Ουσιαστικό

θεληματάριος αρσενικό

• (συνήθως στον πληθυντικό) εθελοντής μισθοφόρος του Βυζαντίου

Συγγενικά

• θεληματάρης ("πείσμων")
• θεληματεύω, θεληματεύγω

Δείτε επίσης

• νεοελληνικό θέλημα