εὐκραής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὐκραής	τὸ εὐκραές	οἱ, αἱ εὐκραεῖς	τὰ εὐκραῆ
Γενική	τοῦ, τῆς εὐκραοῦς	τοῦ εὐκραοῦς	τῶν εὐκραῶν	τῶν εὐκραῶν
Δοτική	τῷ, τῇ εὐκραεῖ	τῷ εὐκραεῖ	τοῖς, ταῖς εὐκραέσι(ν)	τοῖς εὐκραέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὐκραῆ	τὸ εὐκραές	τοὺς, τὰς εὐκραεῖς	τὰ εὐκραῆ
Κλητική	εὐκραές	εὐκραές	εὐκραεῖς	εὐκραῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐκραεῖ
Γενική-Δοτική			εὐκραοῖν

Ετυμολογία

εὐκραής < εὐκρά(ς) (< εὐ- + θέμα του κεράννυμι κρᾱ- + -ής

Επίθετο

εὐκρᾱής, -ής, -ές

1. εύκρατος
2. (ως χαρακτηρισμός ανέμου) ήπιος
3. (ως χαρακτηρισμός έρωτα) σεμνός

Αντώνυμα

• δυσκραής

Παράγωγα

• εὐκραῶς

Πηγές

• εὐκραής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.