γαλόως

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

γαλόως < πρωτοελληνική ρίζα, Συγγενή: λατινικά glos, φρυγικά γέλαρος

Ουσιαστικό

γαλόως (γενική: τῆς γαλόω) θηλυκό

• (οικογένεια) η κουνιάδα, η νύφη, η γυναίκα του αδελφού ή η αδελφή του συζύγου

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 122 (121-122)

  Ἶρις δ᾽ αὖθ᾽ Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν, | εἰδομένη γαλόῳ, Ἀντηνορίδαο δάμαρτι,

  Μηνύτρα στην λευκόχερην Ελένην ήλθ᾽ η Ίρις | και ομοιώθη με την αδελφήν του ανδρός της Λαοδίκην,

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : γάλως (γενική: τῆς γάλω)
• γέλαρος (φρυγικός τύπος, για την σύζυγο του αδελφού)

Πηγές

• γαλόως - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γαλόως - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.