αυτοαναλύομαι

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

αυτοαναλύομαι < αυτο- + αναλύομαι < αναλύω

Ρήμα

αυτοαναλύομαι

• αναλύω τον εαυτό μου

Κλίση

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	αυτοαναλύομαι	αυτοαναλυόμουν(α)	θα αυτοαναλύομαι	να αυτοαναλύομαι
β' ενικ.	αυτοαναλύεσαι	αυτοαναλυόσουν(α)	θα αυτοαναλύεσαι	να αυτοαναλύεσαι	(αυτοαναλύου)
γ' ενικ.	αυτοαναλύεται	αυτοαναλυόταν(ε)	θα αυτοαναλύεται	να αυτοαναλύεται
α' πληθ.	αυτοαναλυόμαστε	αυτοαναλυόμαστε αυτοαναλυόμασταν	θα αυτοαναλυόμαστε	να αυτοαναλυόμαστε
β' πληθ.	αυτοαναλύεστε	αυτοαναλυόσαστε αυτοαναλυόσασταν	θα αυτοαναλύεστε	να αυτοαναλύεστε	(αυτοαναλύεστε)
γ' πληθ.	αυτοαναλύονται	αυτοαναλύονταν αυτοαναλυόντουσαν	θα αυτοαναλύονται	να αυτοαναλύονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		αυτοαναλύθηκα	θα αυτοαναλυθώ	να αυτοαναλυθώ		αυτοαναλυθεί
β' ενικ.		αυτοαναλύθηκες	θα αυτοαναλυθείς	να αυτοαναλυθείς	αυτοαναλύσου
γ' ενικ.		αυτοαναλύθηκε	θα αυτοαναλυθεί	να αυτοαναλυθεί
α' πληθ.		αυτοαναλυθήκαμε	θα αυτοαναλυθούμε	να αυτοαναλυθούμε
β' πληθ.		αυτοαναλυθήκατε	θα αυτοαναλυθείτε	να αυτοαναλυθείτε	αυτοαναλυθείτε
γ' πληθ.		αυτοαναλύθηκαν αυτοαναλυθήκαν(ε)	θα αυτοαναλυθούν(ε)	να αυτοαναλυθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω αυτοαναλυθεί	είχα αυτοαναλυθεί	θα έχω αυτοαναλυθεί	να έχω αυτοαναλυθεί		αυτοαναλυμένος
β' ενικ.	έχεις αυτοαναλυθεί	είχες αυτοαναλυθεί	θα έχεις αυτοαναλυθεί	να έχεις αυτοαναλυθεί
γ' ενικ.	έχει αυτοαναλυθεί	είχε αυτοαναλυθεί	θα έχει αυτοαναλυθεί	να έχει αυτοαναλυθεί
α' πληθ.	έχουμε αυτοαναλυθεί	είχαμε αυτοαναλυθεί	θα έχουμε αυτοαναλυθεί	να έχουμε αυτοαναλυθεί
β' πληθ.	έχετε αυτοαναλυθεί	είχατε αυτοαναλυθεί	θα έχετε αυτοαναλυθεί	να έχετε αυτοαναλυθεί
γ' πληθ.	έχουν αυτοαναλυθεί	είχαν αυτοαναλυθεί	θα έχουν αυτοαναλυθεί	να έχουν αυτοαναλυθεί

Μεταφράσεις

    αυτοαναλύομαι

γαλλικά : autoanalyser (fr)