ὠμοκρατής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ὠμοκρατής	τὸ ὠμοκρατές	οἱ, αἱ ὠμοκρατεῖς	τὰ ὠμοκρατῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ὠμοκρατοῦς	τοῦ ὠμοκρατοῦς	τῶν ὠμοκρατῶν	τῶν ὠμοκρατῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ὠμοκρατεῖ	τῷ ὠμοκρατεῖ	τοῖς, ταῖς ὠμοκρατέσι(ν)	τοῖς ὠμοκρατέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ὠμοκρατῆ	τὸ ὠμοκρατές	τοὺς, τὰς ὠμοκρατεῖς	τὰ ὠμοκρατῆ
Κλητική	ὠμοκρατές	ὠμοκρατές	ὠμοκρατεῖς	ὠμοκρατῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ὠμοκρατεῖ
Γενική-Δοτική			ὠμοκρατοῖν

Ετυμολογία

ὠμοκρατής < ὠμός και κράτος

Επίθετο

ὠμοκρατής,ής, ές

1. αυτός που έχει ωμή δύναμη
2. ο ασυγκράτητος
3. ο ατίθασος
4. ίσως και ο πολύ γεροδεμένος, με φαρδιές πλάτες