ὑπάγγελος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ὑπάγγελος	τὸ ὑπάγγελον	οἱ, αἱ ὑπάγγελοι	τὰ ὑπάγγελα
Γενική	τοῦ, τῆς ὑπαγγέλου	τοῦ ὑπαγγέλου	τῶν ὑπαγγέλων	τῶν ὑπαγγέλων
Δοτική	τῷ, τῇ ὑπαγγέλῳ	τῷ ὑπαγγέλῳ	τοῖς, ταῖς ὑπαγγέλοις	τοῖς ὑπαγγέλοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ὑπάγγελον	τὸ ὑπάγγελον	τοὺς, τὰς ὑπαγγέλους	τὰ ὑπάγγελα
Κλητική	ὑπάγγελε	ὑπάγγελον	ὑπάγγελοι	ὑπάγγελα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ὑπαγγέλω
Γενική-Δοτική			ὑπαγγέλοιν

Ετυμολογία

ὑπάγγελος ὑπ- + -άγγελος (ὑπό + ἄγγελος)

Επίθετο

ὑπάγγελος,ος (χωρίς ουδέτερο)

1. που έχει ειδοποιηθεί από αγγελιοφόρο
2. που τον έχουν προσκαλέσει, δεν πήγε κάπου απρόσκλητος

Πηγές

• ὑπάγγελος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπάγγελος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.