ὁ ἀποθανών δεδικαίωται

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται < → δείτε τις λέξεις ὁ, ἀποθανών και δεδικαίωται, ἀποθανών: μετοχή αορίστου β’ του ρήματος ἀποθνῄσκω, και δεδικαίωται: γ' ενικού παθητικού παρακειμένου του ρήματος δικαιόω

Έκφραση

ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται (ελληνιστική κοινή)

• ο νεκρός έχει κριθεί και έχει απαλλαγεί (από τις αμαρτίες)

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Προς Ρωμαίους, 6.7

  ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.

  Διότι ἐκεῖνος, ποὺ πέθανε, ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

  Μετάφραση: Νικόλαος Σωτηρόπουλος, @archive.org

Πηγές

• ὁ ἀποθανών δεδικαίωται - Μαρκαντωνάτος, Γεράσιμος Αν. Λεξικό αρχαίων, βυζαντινών και λόγιων φράσεων της νέας ελληνικής. Αθήνα: Gutenberg, 2002, 5η έκδοση  βελτιωμένη και συμπληρωμένη. 1η: 1992.