ἱερουργός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἱερουργός < ἱερός + ἔργον

Ουσιαστικό

ἱερουργός

• αυτός που προβαίνει σε ιερές θυσίες, ο ἱερεύς

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : ἱεροεργός
• δωρικός τύπος : ἱερωργός

Παράγωγα

• ἱερουργέω
• ἱερουργία