ἑστάναι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ἑστάναι

• απαρέμφατο παρακειμένου του ἵστημι, δεύτερος τύπος του ἑστηκέναι

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στίχ. 344 (343-344)

  γυναικί τοι | αἰσχρὸν μετ᾽ ἀνδρῶν ἑστάναι νεανιῶν.

  Όμως ντροπή ᾽ναι βέβαια μια γυναίκα | να στέκει [κουβεντιάζοντας] με νέους.

  Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr