ἐπεπάμην

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

ἐπεπάμην

• α΄ πρόσωπο ενικού οριστικής μέσου υπερσυντέλικου - αμάρτυρο αποθετικό ρήμα *πάομαι