ἀγαπήνωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀγαπήνωρ < ἀγάπη + ἠνορέη (= ἀνήρ)

Ουσιαστικό

ἀγαπήνωρ αρσενικό

• ἀνδροπρεπής (ανδροπρεπής), ἀνδρεῖος (ανδρείος)

Σημειώσεις

• επίθετο χωρίς θηλυκό ή ουδέτερο τύπο φερόμενο ως ουσιαστικό