συλλήπτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

συλλήπτωρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

συλλήπτωρ, -ορος αρσενικό (θηλυκό συλλήπτρια & συλλήπτειρα)

• βοηθός, συνεργός

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Συμπόσιον, 218d

  ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅτι βέλτιστον ἐμὲ γενέσθαι, τούτου δὲ οἶμαί μοι συλλήπτορα οὐδένα κυριώτερον εἶναι σοῦ.

  Γιατί η πρώτη προτεραιότητα για μένα είναι να γίνω όσο γίνεται τελειότερος· και πιστεύω ότι σ᾽ αυτή μου την επιδίωξη δεν μπορεί κανένας άλλος να με συμπαρασταθεί αποτελεσματικότερα από σένα.

  Μετάφραση (2004): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος. @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις, στίχ. 95

  σὺ γάρ μοι τοῦδε συλλήπτωρ πόνου

  είσ᾽ εσύ ο βοηθός μου στο έργο τούτο

  Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία, 1979:ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• συλληπτήρ

Συγγενικά

• συλληπτέον
• συλληπτέος
• συλληπτικός
• συλληπτός
• → και δείτε τη λέξη συλλαμβάνω

Πηγές

• συλλήπτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συλλήπτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.