μίνθα

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

μίνθα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μίνθα, -ης θηλυκό

• (βοτανική) μέντα

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ ἱερῆς νούσου [ιεράς νόσου], (De morbo sacro), 1, p.356, @scaife.perseus

  ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθης, σκορόδου καὶ κρομύου (δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν ξυμφέρει),

Άλλες μορφές

• μίνθη
• μινθίν
• μίνθος

Παράγωγα

• μινθάριον: υποκοριστικό του μίνθα

Πηγές

• μίνθα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.