κοναβίζω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κοναβίζω < κόναβος (ο αχός της μάχης]]

Ρήμα

κοναβίζω και κοναβέω-κοναβῶ

• προκαλώ έντονο θόρυβο, βγάζω κλαγγή

περὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς σμερδαλέον κονάβιζε τιτυσκομένων καθ᾽ ὅμιλον ἀλλήλων: δύο δ᾽ ἄνδρες ἀρήϊοι ἔξοχον ἄλλων

Συγγενικά

• κόναβος
• κοναβέω (ταυτόσημο)