καρκαίρω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

καρκαίρω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

καρκαίρω

• (για τη γη) σείομαι, δονούμαι από τα πατήματα ανδρών και αλόγων

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 20 (Υ. Θεομαχία.), στίχ. 157 (156-158)

  Τῶν δ᾽ ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον καὶ λάμπετο χαλκῷ, | ἀνδρῶν ἠδ᾽ ἵππων· κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν | ὀρνυμένων ἄμυδις.

  Έλαμπε ωστόσο απ᾽ τον χαλκόν κι εγέμισε η πεδιάδα | απ᾽ άνδρες κι ίππους και ως ομού προβαίναν τράνταζ᾽ όλη | από τα πόδια τους η γη.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• καρκαίρω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καρκαίρω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.