θέσφατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θέσφατος < θεός + φημί

Επίθετο

θέσφατος, -ος, -ον

• που έχει ειπωθεί από έναν από τους θεούς, που έχει οριστεί ή επιλεγεί από θεό, ο θεϊκός, ο θείος
• Υπάρχει η αρχαιοελληνική φράση «θέσφατόν ἐστιν», είναι μοιραίο, είναι γραμμένο.

Δείτε επίσης

• θέσφατο