αὐτογενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ αὐτογενής	τὸ αὐτογενές	οἱ, αἱ αὐτογενεῖς	τὰ αὐτογενῆ
Γενική	τοῦ, τῆς αὐτογενοῦς	τοῦ αὐτογενοῦς	τῶν αὐτογενῶν	τῶν αὐτογενῶν
Δοτική	τῷ, τῇ αὐτογενεῖ	τῷ αὐτογενεῖ	τοῖς, ταῖς αὐτογενέσι(ν)	τοῖς αὐτογενέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν αὐτογενῆ	τὸ αὐτογενές	τοὺς, τὰς αὐτογενεῖς	τὰ αὐτογενῆ
Κλητική	αὐτογενές	αὐτογενές	αὐτογενεῖς	αὐτογενῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			αὐτογενεῖ
Γενική-Δοτική			αὐτογενοῖν

Ετυμολογία

αὐτογενής < αὐτός + γίγνομαι

Επίθετο

αὐτογενής,ής,ές

1. ο φυσικός, π.χ. ο αυτοφυής, ο αυθόρμητος, το φυσικό κάποιου, το χάρισμά του ή γενικά το πηγαίο στοιχείο του
2. ο συγγενής
3. το αὐτογενές ως ουσιαστικό σήμαινε το φυτό νάρκισσος και ένα είδος κολοκυθιάς