infimus

Λατινικά (la)

Επίθετο

īnfimus, -a, -um ^(la)

• υπερθετικός βαθμός του īnferus (χαμηλός)
  1. χαμηλότατος
  2. ο πιο ταπεινός
  3. αθλιότατος
  4. ύστερος, όψιμος, ο πιο πρόσφατος

     ⮡  Το Λεξικό του du Cange, Glossarium ad scriptores mediæ & infimæ Graecitatis.

     Γλωσσάριο για συγγραφείς μέσης και ύστερης ελληνικής [γλώσσας].

Συνώνυμα

• īmus

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• infimus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.