ῥαντήριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ῥαντήριος < ῥανίς ή ῥαίνω

Επίθετο

ῥαντήριος, α, ον

1. ραντισμένος, ποτισμένος με αίμα

   πέδον ῥαντήριον (αιματοβαμμένο έδαφος)

2. εκείνος που μπορεί να ραντιστεί
3. ο σχετικός με το ράντισμα
4. το περιρραντήριον, ειδικό ραντιστήρι για εξαγνιστικό νερό, μικρό ποτιστήρι, αλλά και εκείνο που μπορει να ραντιστεί

Συγγενικά

• ῥαντίζω (μεταγενέστερο)
• περιρραντήριον
• πεδορραντήριον (λέξη που κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει, μη θεωρώντας κεχωριμένες τις λεξεις στη φράση "πέδον ῥαντήριον"

Πηγές

• ῥαντήριος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥαντήριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.