ὁμοετής

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὁμοετής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὁμοέτης ουσιαστικό αρσενικό, θηλυκό

Επίθετο

ὁμοετής, -ής, -ές

• που είναι της ίδιας εποχής, ο σύγχρονος

  ※  οἰέτης, οἰέτεος, ὁμοετής εἴτουν ἰσόχρονος [...]

  Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, 12ος αιώνας λήμμα στο: Ματθαίου του Δεβάρη, Κατάλογος δειγματικός των εν τοις Ευσταθίου εις την Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσειαν υπομνήμασιν εμφερομένων χρησίμων (Λειψία, 1828), σ. 336 @books.google· πρόσβαση: 2020-08-01.

  ※  οἰέτης.εος.ό. aetate par, aequalis, ἱσοετής, ὁμήλιξ .... ἱσοετείς, ομήλικας, quasi ὁμοετεῖς

  (Lexicon Graecolatinvm, Ingenti Vocvm Accessione, Jacques Toussain, 1552, λήμμα οἰέτης [1])

Δείτε επίσης

• ὁμοῆλιξ
• ἰσόχρονος (αρχαία ελληνικά)