ὀλίγαιμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ὀλίγαιμος	τὸ ὀλίγαιμον	οἱ, αἱ ὀλίγαιμοι	τὰ ὀλίγαιμα
Γενική	τοῦ, τῆς ὀλιγαίμου	τοῦ ὀλιγαίμου	τῶν ὀλιγαίμων	τῶν ὀλιγαίμων
Δοτική	τῷ, τῇ ὀλιγαίμῳ	τῷ ὀλιγαίμῳ	τοῖς, ταῖς ὀλιγαίμοις	τοῖς ὀλιγαίμοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ὀλίγαιμον	τὸ ὀλίγαιμον	τοὺς, τὰς ὀλιγαίμους	τὰ ὀλίγαιμα
Κλητική	ὀλίγαιμε	ὀλίγαιμον	ὀλίγαιμοι	ὀλίγαιμα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ὀλιγαίμω
Γενική-Δοτική			ὀλιγαίμοιν

Ετυμολογία

ὀλίγαιμος < ὀλίγος + αἷμα

Επίθετο

ὀλίγαιμος, -ος, -ον

• που έχει ὀλιγαιμία

  Διὸ καὶ γηράσκει ταχέως τὰ λίαν πίονα· ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς τὴν πιότητα ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος, τὰ δ’ ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται πρὸς τὴν φθοράν· ἡ γὰρ φθορὰ ὀλιγαιμία τίς ἐστι, καὶ τὸ ὀλίγον παθητικὸν καὶ ὑπὸ ψυχροῦ τοῦ τυχόντος καὶ ὑπὸ θερμοῦ. (Αριστοτέλης, Περί ζώων μορίων, βιβλίο 2, κεφάλαιο 5 - 651b)