ἱερόσυλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἱερόσυλος < (ἱερός) ἱερό- + συλ(άω)/συλῶ + -ος

Ουσιαστικό

ἱερόσυλος [ῡ] αρσενικό

1. ο κλέφτης, ληστής ναού

   ※  ιερόσυλος μείζων εστί του κλέπτου (Rhetores Graeci, τομ. 2, 1835 , Ομιλίαι εις Αφθόνιον, σελ. 389 [1])

2. αυτός που διαρπάζει οτιδήποτε ιερό

Συγγενικά

• ἱεροσυλέω
• ἱεροσύλημα
• ἱεροσύλησις
• ἱεροσυλία

→ και δείτε τις λέξεις ἱερός και συλάω

Πηγές

• ἱερόσυλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἱερόσυλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.