ἰσόνεκυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἰσόνεκυς < ἴσος + νέκυς (νεκρός)

Επίθετο

ἰσόνεκυς, τοῦ ἰσονέκυος

ὁ, ἡ ἰσόνεκυς

• όμοιος με νεκρό