ἑτερόγλωσσος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἑτερόγλωσσος	τὸ ἑτερόγλωσσον	οἱ, αἱ ἑτερόγλωσσοι	τὰ ἑτερόγλωσσα
Γενική	τοῦ, τῆς ἑτερογλώσσου	τοῦ ἑτερογλώσσου	τῶν ἑτερογλώσσων	τῶν ἑτερογλώσσων
Δοτική	τῷ, τῇ ἑτερογλώσσῳ	τῷ ἑτερογλώσσῳ	τοῖς, ταῖς ἑτερογλώσσοις	τοῖς ἑτερογλώσσοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἑτερόγλωσσον	τὸ ἑτερόγλωσσον	τοὺς, τὰς ἑτερογλώσσους	τὰ ἑτερόγλωσσα
Κλητική	ἑτερόγλωσσε	ἑτερόγλωσσον	ἑτερόγλωσσοι	ἑτερόγλωσσα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἑτερογλώσσω
Γενική-Δοτική			ἑτερογλώσσοιν

Ετυμολογία

ἑτερόγλωσσος < αρχαία ελληνική ἕτερος + γλῶσσα

Επίθετο

ἑτερόγλωσσος, -ος, -ον

• ((ελληνιστική κοινή)) ετερόγλωσσος

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ἑτερόγλωττος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἕτερος και γλῶσσα