ἐμμανής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐμμανής	τὸ ἐμμανές	οἱ, αἱ ἐμμανεῖς	τὰ ἐμμανῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἐμμανοῦς	τοῦ ἐμμανοῦς	τῶν ἐμμανῶν	τῶν ἐμμανῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἐμμανεῖ	τῷ ἐμμανεῖ	τοῖς, ταῖς ἐμμανέσι(ν)	τοῖς ἐμμανέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐμμανῆ	τὸ ἐμμανές	τοὺς, τὰς ἐμμανεῖς	τὰ ἐμμανῆ
Κλητική	ἐμμανές	ἐμμανές	ἐμμανεῖς	ἐμμανῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐμμανεῖ
Γενική-Δοτική			ἐμμανοῖν

Ετυμολογία

ἐμμανής < ἐn + μαίνομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *mn̥yo- < *men- (σκέφτομαι)

Επίθετο

ἐμμανής, -ής, -ές

• εμμανής