ἄκρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἄκρον < ουδέτερο του επιθέτου ἄκρος

Ουσιαστικό

ἄκρον

1. το άκρο

   πεδίον ἐπ᾽ ἄκρον (στο τέλος, στην εσχατιά της πεδιάδας)

2. η κορυφή
3. ύψιστος βαθμός
4. ακρωτήριο

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἄκρον

1. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού του ουδετέρου του επιθέτου ἄκρος
2. αιτιατική ενικού του αρσενικού του επιθέτου ἄκρος