ἁπλότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

από το ἁπλοῦς

Ουσιαστικό

ἁπλότης θηλυκό

• απλότητα

Οὐκοῦν ἐκεῖ μὲν ἀκολασίαν ἡ ποικιλία ἐνέτικτεν͵ ἐνταῦθα δὲ νόσον͵ ἡ δὲ ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν ἐν ψυχαῖς σωφροσύνην͵ κατὰ δὲ γυμναστικὴν ἐν σώμασιν ὑγίειαν; (Πλάτων, Πολιτεία, 404.e.3-5)

• ειλικρίνεια

οὕτω καὶ Κύρου ἐκ τῆς πολυλογίας οὐ θράσος διεφαίνετο͵ ἀλλ΄ ἁπλότης καὶ φιλοστοργία (Ξενοφ. Κύρου Παιδεία, 1.4.3.10-11)