ἀνεόρταστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀνεόρταστος	τὸ ἀνεόρταστον	οἱ, αἱ ἀνεόρταστοι	τὰ ἀνεόρταστα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀνεορτάστου	τοῦ ἀνεορτάστου	τῶν ἀνεορτάστων	τῶν ἀνεορτάστων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀνεορτάστῳ	τῷ ἀνεορτάστῳ	τοῖς, ταῖς ἀνεορτάστοις	τοῖς ἀνεορτάστοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀνεόρταστον	τὸ ἀνεόρταστον	τοὺς, τὰς ἀνεορτάστους	τὰ ἀνεόρταστα
Κλητική	ἀνεόρταστε	ἀνεόρταστον	ἀνεόρταστοι	ἀνεόρταστα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀνεορτάστω
Γενική-Δοτική			ἀνεορτάστοιν

Ετυμολογία

ἀνεόρταστος < ἀν- + αρχαία ελληνική ἑορτή

Επίθετο

ἀνεόρταστος, -ος, -ον

• ανεόρταστος

  Βίος ἀνεόρταστος μακρὴ ὁδὸς ἀπανδόκευτος (Δημόκριτος, Αποσπάσματα, 230)

Συγγενικά

→ δείτε τη λέξη ἑορτή