προταμοίμην

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

προταμοίμην

• επικός τύπος : α΄ πρόσωπο ενικού ευκτικής μέσου αορίστου του προτάμνω

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 18 (σ. Ὀδυσσέως καὶ Ἴρου πυγμή.), στίχ. 375 (δείτε και Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr)

  τῷ κέ μ᾽ ἴδοις, εἰ ὦλκα διηνεκέα προταμοίμην.

  τότε θα μ' έβλεπες εάν στο όργωμα ανοίξω μπροστά μου μεγάλο αυλάκι

Πηγές

• προτέμνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μορφολογία@perseus.tufts.edu
• ΜΟΡΦΩ@ΛΟΓΕΙΟΝ