οὐροβόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουροβόρος όφις από το χειρόγραφο (10ος αιώνας) του έργου «Χρυσοποιοία της Κλεοπάτρας». Στο κέντρο η επιγραφή «ἕν τὸ πᾶν».

Ετυμολογία

οὐροβόρος < οὐρ(ά) + -ο- + βορ(α) + -ος

Επίθετο

οὐροβόρος

• που τρώει την ουρά του

  Παρά τοίς αλχημισταίς ο ουροβόρος όφις, όπως και το φιλοσοφικόν ώόν, εξεικονίζει το ενιαίον της ύλης, την απόλυτον ... πάν (Μεγάλη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια, τ, 19, σελ. 260, 1926)

Άλλες μορφές

• οὐρηβόρος