μονόπορος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μονόπορος < μονός + πόρος

Επίθετο

μονόπορος, ον

• που έχει μονάχα μια είσοδο, ένα πέρασμα, μία και μοναδική διάβαση για να μπεις και να βγεις