θεύμορος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεύμορος < θεός + μόρος

Επίθετο

θεύμορος, -ος, -ον

1. αυτός που έχει ορισθεί από θεό ή θεούς
2. ο θεόπεμπτος

Παράγωγα

• θευμορία

Συνώνυμα

• θεόμορος
• θεομόριος