βάκκαρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

βάκκαρις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βάκκαρις θηλυκό ή βάκχαρις

1. (φυτό) φυτό με αρωματική ρίζα
2. το αρωματικό λάδι/αλοιφή από τη ρίζα του ομώνυμου φυτού

   ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 15, 41 Ed. Kaibel [1] / @perseus.tufts.edu

   Ἀριστοφάνης δ᾽ ἐν Θεσμοφοριαζούσαις ῾I 474 K':'. ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ᾽, οἷον ἔπνευσεν ὁ μιαρὸς · φάσκωλος εὐθὺς λυόμενός μοι τοῦ μύρου καὶ βακκάριδος

   Ο Αριστοφάνης στις Θεσμοφοριάζουσες, ῾I 474 K':'. Ω Δία, με τι μυρωδιά, αυτός ο μιαρός σάκος, αμέσως μόλις λύθηκε, με γέμισε, από βάκκαρι και μύρο!

Άλλες μορφές

• βάκχαρις
• βάκκαρ
• βάκχαρ

Σύνθετα

• κυσοβάκκαρις

Πηγές

• βάκκαρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.