αὐτερέτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

αὐτερέτης < αὐτός + ἐρέτης

Ουσιαστικό

αὐτερέτης αρσενικό

• που κωπηλατεί κι ο ίδιος (ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε)

• αὐτερέται δὲ ὅτι ἦσαν καὶ μάχιμοι πάντες (κωπηλατούσαν στα πολεμικά πλοία και οι ίδιοι οι στρατιώτες)