Chalk19

Ομολογείται υπό πάντων ότι αι την κλίσιν τελείως αναπτύξασαι Ιαπετικαί γλώσσαι,

ήτοι η Ελληνική, η Ιταλική, η Κελτική, η Γερμανική, η Σλαυική, Αρμενική, η

Περσική, η Ινδική και τινες άλλαι ήττονος λόγου άξιαι, εμφαίνουσι τον εντελέστατον

επί της γης γλωσσικόν τύπον, διότι δι' αυτής ταύτης της τελείας κλίσεως κατέστησαν

υπέρ πάσας τας άλλας επιτηδειόταται εις σύντομον άμα και σαφή έκφρασιν και αυτών

έτι των λεπτοτάτων διανοημάτων του ανθρώπου. Αλλ' ομοίως ομολογείται ότι εν ταις τελείαις

ταύταις γλώσσαις τελειωτάτη είναι η Ελληνική.

Γ.Ν. Χατζιδάκις, «Σύντομος επιθεώρησις της ιστορίας της Ελληνικής γλώσσης»,

Απαιτεί δ’ η εξήγησις και η ετυμολογία των τοπωνυμικών βαθείαν γνώσιν

όχι μόνο, της αρχαίας, αλλά και της μεταγενεστέρας ιστορίας,

ηνωμένην μετά κριτικής δεινότητος. Άλλως ευκόλως από του σοβαρού

δύναται να εκπέση εις το γελείον. Έτσι κωμικώταται είνε αι ετυμολογίαι […]

ονομάτων [… υποστηρίζουσαι] ως παραχθέντα τα Μπαρδούνια εκ του βραδύνοια,

την Μάνην και Μαΐνην εκ του μανία, το Πιαλή εκ του απειλή,

το Θάνα εκ του Πανός, τα Σάλωνα εκ του Απόλλωνα,

το Βλιζίρι εκ του plaisir, τον Μυστράν εκ του Maison de throne,

το Μεσολόγγιον εκ του Μολοσσών έγγειον και το Λιοδώρα εκ του δώρα της Ήρας !! …

Δημήτριος Πασχάλης, Τοπωνυμικόν της νήσου Άνδρου (Αθήνα 1933).

Συνήθως τριγυρνώ:

σε Commons και αγγλική ΒΠ (κυρίως για ζητήματα εγκυκλοπαιδικότητας, copyright και συζητήσεις διαγραφής),
στην ελληνική ΒΠ,
στα Wikidata

και ενίοτε στο Meta.