Olmav
Έγινε μέλος στο 26 Ιανουαρίου 2010
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Flyax (συζήτηση | συνεισφορές) |
Olmav (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 111:
:Ας πάρουμε για παράδειγμα το [[πράττω]]. Το νεοελληνικό λήμμα και το αρχαιοελληνικό είναι το ένα κάτω από το άλλο. Η σύνδεση μεταξύ των δύο είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανής. Επομένως είναι ορθό στο πρώτο τμήμα να γράφονται μόνο οι νεοελληνικές συγγενείς και στο δεύτερο μόνο οι αρχαίες. Το ζήτημα που θέτετε αφορά περισσότερο σε λήμματα που διαφέρουν λόγω τόνων και πνευμάτων, πχ [[έχω]] και [[ἔχω]]. Και πάλι θεωρώ ότι ο αναγνώστης πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει ποια συγγενικά είναι αρχαία και ποια νέα. Αν δεν υπήρχε καθόλου το νεοελληνικό λήμμα, θα έλεγα να γράφατε στο αρχαίο και τις σύγχρονες λέξεις, αλλά χωριστά. Εφόσον όμως υπάρχει το νεοελληνικό λήμμα, θα έλεγα στο τέλος των αρχαίων συγγενικών να βάλετε μια παραπομπή του τύπου <nowiki>{{βλ}} [[έχω#Συγγενικά|συγγενικές λέξεις της νέας ελληνικής]]</nowiki>. Το τελευταίο, αν είναι χρήσιμο και το εγκρίνουμε όλοι, θα μπορούσε να γίνει και ένα πρότυπο για την εύκολη εισαγωγή του. Κάτι σαν <nowiki>{{συγγ-νέα}}</nowiki>. --[[Χρήστης:Flyax|Flyax]] 10:17, 23 Φεβρουαρίου 2010 (UTC)
Αντιλαμβάνομαι το πρώτο σκέλος και συμφωνώ, απλά δεν είχα καταλάβει ότι το αρχαίο που είναι απολυτως ομώνυμο ας πούμε, είναι κάτω από το νεοελληνικό. Ομως για το δεύερο σκέλος το δοκίμασα π.χ. στο εχέτης, που είναι η αρχαία λέξη για τον πλούσιο και στις συγγενείς λέξεις αν το δείτε έκανα αυτό το διαχωρισμό. Είναι απλός και μπορεί να γίνει πρότυπο. Ομως κατ' εμέ δημιουργούνται δύο προβλήματα, ένα ζήτημα αρχής και ένα πρακτικό. Το πολύ ουσιαστικό είναι το της αρχής, δηλαδή δεν παύει να είναι διαχωρισμός, κάτι που προκαλεί ρήξη κατά τη γνώμη μου στην πορεία της γλώσσας μας και αυτό την βλάπτει μακροπρόθεσμα σε πολύ σημαντικό βαθμό. Αν είναι όλες μαζί, ο διαχωρισμός αυτός αποτρέπεται. Μπορουμε χωρίς χωριστό πρότυπο να κάνουμε ένα παραπανίσιο κόπο και να σημειώνουμε δίπλα στις λέξεις που δεν είναι πια σε χρήση, τη φράση "αρχαία λέξη", οπότε ο άλλος αντιλαμβάνεται ότι οι υπόλοιπες είναι ακόμα ζωντανές. Το δεύτερο και όχι αμελητέο πρόβλημα είναι το του διαχωρισμού. Το πτωχός στο συγκεκριμένο παράδειγμα θα πάει στα αρχαία; Οι λέξεις που είναι ακόμα ζωντανές θέλω να πω, σε ποια κατηγορία θα πάνε; Εκτός κι αν τις γράφουμε διπλά. Καταλήγω ότι το καλύτερο είναι η μικτή αναφορά σε νέες και αρχαίες και "μεσαίες" λέξεις με την αναγραφή "αρχ" δίπλα στις μη ενεργές. Αν θεωρείτε το ζήτημα τόσο σπουδαίο όσο εγώ (το ζήτημα του μη διαχωρισμού της γλώσσας εννοώ) θα το εκτιμούσα πολύ αν το συζητούσατε και με άλλους/άλλες για να βρείτε μια λύση υπέρ της γλώσσας μας. Εγώ δεν θέλω να ανακατευτώ άλλο επ' αυτού και θα συνεχίσω να λημματογραφώ με την καρδιά μου. Με εκτίμηση[[Χρήστης:Olmav|Olmav]] 10:32, 23 Φεβρουαρίου 2010 (UTC)
| |||