έξωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	έξωση	οι	εξώσεις
γενική	της	έξωσης*	των	εξώσεων
αιτιατική	την	έξωση	τις	εξώσεις
κλητική		έξωση		εξώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εξώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έξωση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἔξωσις (εκκένωση, αρχαία σημασία: μετατόπιση) < αρχαία ελληνική ἐξωθέω / ἐξωθῶ < ὠθέω / ὠθῶ (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική expulsion)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.kso.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐ξω‐ση

Ουσιαστικό

έξωση θηλυκό

1. (νομικός όρος) το διώξιμο ενός ενοικιαστή από το ακίνητο που νοικιάζει
2. (λόγιο) το διώξιμο μονάρχη απ’ τη χώρα μετά από εκθρόνιση

Συγγενικά

• εξώστης
• εξωστικός
• → δείτε τις λέξεις εξωθώ και ωθώ

Μεταφράσεις

    νόμικος όρος

αγγλικά : eviction (en) γαλλικά : expulsion (fr), éviction (fr)

    λόγιο

αγγλικά : expulsion (en)