ἵεμαι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἵεμαι < μέση-παθητική φωνή του ρήματος ἵημι

Ρήμα

ἵεμαι

• μέση-παθητική φωνή του ρήματος ἵημι

Κλίση

    Κλίση

Μέσος / Παθητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἵεμαι ἱῶμαι ἱείμην - σύ ἵεσαι ἱῇ ἱεῖο ἵεσο οὖτος ἵεται ἱῆται ἱεῖτο ἱέσθω ἡμεῖς ἱέμεθα ἱώμεθα ἱείμεθα - ὑμεῖς ἵεσθε ἱῆσθε ἱεῖσθε ἵεσθε οὗτοι ἵενται ἱῶνται ἱεῖντο ἱέσθων / ἱέσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἵεσθαι ἱέμενος ἱεμένη ἱέμενον Μέσος / Παθητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἱέμην - - - σύ ἵεσο - - - οὗτος ἵετο - - - ἡμεῖς ἱέμεθα - - - ὑμεῖς ἵεσθε - - - οὗτοι ἵεντο - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἥσομαι - ἡσοίμην - σύ ἥσῃ / ἥσει - ἥσοιο - οὖτος ἥσεται - ἥσοιτο - ἡμεῖς ἡσόμεθα - ἡσοίμεθα - ὑμεῖς ἥσεσθε - ἥσοισθε - οὗτοι ἥσονται - ἥσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἥσεσθαι ἡσόμενος ἡσομένη ἡσόμενον Παθητικός Μέλλοντας α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἑθήσομαι - ἑθησοίμην - σύ ἑθήσῃ / ἑθήσει - ἑθήσοιο - οὖτος ἑθήσεται - ἑθήσοιτο - ἡμεῖς ἑθησόμεθα - ἑθησοίμεθα - ὑμεῖς ἑθήσεσθε - ἑθήσοισθε - οὗτοι ἑθήσονται - ἑθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἑθήσεσθαι ἑθησόμενος ἑθησομένη ἑθησόμενον Μέσος Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἡκάμην ἥκωμαι ἡκαίμην - σύ ἥκω ἥκῃ ἥκαιο ἧκαι οὖτος ἥκατο ἥκηται ἥκαιτο ἡκάσθω ἡμεῖς ἡκάμεθα ἡκώμεθα ἡκαίμεθα - ὑμεῖς ἥκασθε ἥκησθε ἥκαισθε ἥκασθε οὗτοι ἥκαντο ἥκωνται ἥκαιντο ἡκάσθων / ἡκάσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἥκασθαι ἡκάμενος ἡκαμένη ἡκάμενον Μέσος Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ εἵμην ὧμαι εἵμην - σύ εἷσο ᾗ εἷο οὗ οὖτος εἷτο ἧται εἷτο ἕσθω ἡμεῖς εἵμεθα ὥμεθα εἵμεθα - ὑμεῖς εἷσθε ἧσθε εἷσθε ἕσθε οὗτοι εἷντο ὧνται εἷντο ἕσθων / ἕσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἕσθαι ἕμενος ἑμένη ἕμενον Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ εἷμαι εἱμένος ὦ εἱμένος εἴην - σύ εἷσαι εἱμένος ᾖς εἱμένος εἴης εἷσο οὖτος εἷται εἱμένος ᾖ εἱμένος εἴης εἵσθω ἡμεῖς εἵμεθα εἱμένοι ὦμεν εἱμένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς εἷσθε εἱμένοι ἦτε εἱμένοι εἴητε/εἶτε εἷσθε οὗτοι εἷνται εἱμένοι ὦσι(ν) εἱμένοι εἴησαν/εἶεν εἵσθων / εἵσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή εἷσθαι εἱμένος εἱμένη εἱμένον Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ εἵμην - - - σύ εἷσο - - - οὖτος εἷτο - - - ἡμεῖς εἵμεθα - - - ὑμεῖς εἷσθε - - - οὗτοι εἷντο - - -