ἱεράγγελος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἱεράγγελος	τὸ ἱεράγγελον	οἱ, αἱ ἱεράγγελοι	τὰ ἱεράγγελα
Γενική	τοῦ, τῆς ἱεραγγέλου	τοῦ ἱεραγγέλου	τῶν ἱεραγγέλων	τῶν ἱεραγγέλων
Δοτική	τῷ, τῇ ἱεραγγέλῳ	τῷ ἱεραγγέλῳ	τοῖς, ταῖς ἱεραγγέλοις	τοῖς ἱεραγγέλοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἱεράγγελον	τὸ ἱεράγγελον	τοὺς, τὰς ἱεραγγέλους	τὰ ἱεράγγελα
Κλητική	ἱεράγγελε	ἱεράγγελον	ἱεράγγελοι	ἱεράγγελα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἱεραγγέλω
Γενική-Δοτική			ἱεραγγέλοιν

Ετυμολογία

ἱεράγγελος < ἱερ- + -άγγελος (ἱερόω + ἄγγελος)

Ουσιαστικό

ἱεράγγελος

• αυτός που ανάγγελλε την έναρξη θρησκευτικής εορτής

Συνώνυμα

• θεωρός

Πηγές

• ἱεράγγελος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἱεράγγελος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.