ἀδιαλείπτως

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀδιαλείπτως (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀδιάλειπτ(ος) + -ως

Επίρρημα

ἀδιαλείπτως (ελληνιστική κοινή)

• αδιάλειπτα, αδιαλείπτως

Πηγές

• ἀδιαλείπτως, ἀδιάλειπτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.