ναυτίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ναυτίς < ναύτ(ης) + -ίς

Ουσιαστικό

ναυτίς θηλυκό του ναύτης

• (ναυτικός όρος) γυναίκα μέλος του πληρώματος πλοίου (Θεόπομπος ο Αθηναίος (Theopompus Comicus) Θεόπομπος Κωμικός, 79)

Πηγές

• ναυτίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.