μονόφρων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

μονόφρων < μόνος+ φρήν

Επίθετο

μονόφρων ουδέτερο -ον τριγενές και δικατάληκτο

• αυτός που έχει δικό του φρόνημα, δική του γνώμη

  ※  δίχα δ' ἄλλων μονόφρων εἰμί./τὸ δυσσεβὲς γὰρ ἔργον/ μετὰ μὲν πλείονα τίκτει... (Αισχύλος, Αγαμέμνων, 757)