λυσιμελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ λυσιμελής	τὸ λυσιμελές	οἱ, αἱ λυσιμελεῖς	τὰ λυσιμελῆ
Γενική	τοῦ, τῆς λυσιμελοῦς	τοῦ λυσιμελοῦς	τῶν λυσιμελῶν	τῶν λυσιμελῶν
Δοτική	τῷ, τῇ λυσιμελεῖ	τῷ λυσιμελεῖ	τοῖς, ταῖς λυσιμελέσι(ν)	τοῖς λυσιμελέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν λυσιμελῆ	τὸ λυσιμελές	τοὺς, τὰς λυσιμελεῖς	τὰ λυσιμελῆ
Κλητική	λυσιμελές	λυσιμελές	λυσιμελεῖς	λυσιμελῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			λυσιμελεῖ
Γενική-Δοτική			λυσιμελοῖν

Ετυμολογία

λυσιμελής < λυσι- + -μελής (λύω + μέλος)

Επίθετο

λυσιμελής, -ής, -ές

• αυτός που λύνει, που χαλαρώνει, που παραλύει τα μέλη του σώματος (επίθετο του ύπνου, του έρωτα, του θανάτου, του κρασιού, της αρρώστιας κ.λπ.)

  εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε, λύων μελεδήματα θυμοῦ, / λυσιμελής, ἄλοχος δ᾽ ἄρ᾽ ἐπέγρετο κεδνὰ ἰδυῖα (Όμηρος, Οδύσσεια/υ, 56-57)

  Ἔρος δηὖτέ μ᾽ ὀ λυσιμέλης δόνει / γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον, (Σαπφώ, Ύμνοι και Επιθαλάμια, 40-41)

  Λυσιμελής πόθος (τίτλος ποιητικής συλλογής του Τίτου Πατρίκιου)