κοῦρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

κοῦρος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κοῦρος αρσενικό

• κούρος σε ιωνικό τύπο αντί κόρος: παιδί, νεανίας, γιός

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘Πίνδαρος, Ὀλυμπιονίκαις, ΑΓΗΣΙᾼ ΣΥΡΑΚΟΣΙῼ ΑΠΗΝῌ, 6.39-6.41

  ἁ δὲ φοινικόκροκον ζώναν καταθηκαμένα | κάλπιδά τ᾽ ἀργυρέαν λόχμας ὑπὸ κυανέας | τίκτε θεόφρονα κοῦρον.

  Και κείνη το άλικο ζωνάρι της | και το αργυρό αποθέτοντας λαγήνι κάτω από θάμνους σκοτεινούς, | εγέννησε το θεόπνευστο αγόρι.

  Μετάφραση (2004), Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

Παράγωγα

• Κουρήτες
• κουρίδιος
• κουρίζω
• κουροσύνη

Σύνθετα

• κουροβόρος
• κουροτόκος
• κουροτρόφος

Πηγές

• κοῦρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κοῦρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.