θεόπυρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεόπυρος < θεός + πυρ

Επίθετο

θεόπυρος, -ος, -ον

• αυτός που βρίσκεται σε θεϊκή εγρήγορση, ο θεόπνευστος