θεόμαντις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεόμαντις < θεός + μάντις

Ουσιαστικό

θεόμαντις αρσενικό

1. ο μάντις των θείων,
2. αυτός που έχει πνεύμα προφητικό

Σημειώσεις

• όρος θεομαντεία είναι μεταγενέστερος της ελληνιστικής περιόδου